Pervane

Pervane 

 

 

Pervane
animasyon filminin konusu :
11 yaşındaki Parvana ailesiyle birlikte
Afganistan Kabil’de savaştan zarar görmüş küçük
bir apartman dairesinde yaşamaktadır.
Parvana Taliban’ın sıkı kuralları altında,
babasının para kazanmak için pazar yerinde
insanların mektuplarını yazdığı ve okuduğu
hikayeleri dinleyerek büyür. Bir gün babası tutuklanır ve
Parvana’nın hayatı sonsuza
dek değişir. Kadınların erkekler olmadan evlerinden
çıkmalarına izin verilmediği bu zamanda ailesinde para kazanacak ve
yiyecek alışverişi yapacak hiç kimse kalmaz.
Parvana ailesine yardım edebilmek için saçlarını kestirmeye ve erkek kılığına
bürünmeye karar verir. Başörtüsü olmadığı için zaten tehlike altında
olan Parvane babasını kurtarmanın yolunu bulmayı
kafasına koymuştur.  Pervane filmi kadınların baskı
karşısında güçlenmelerini ve hayallerini anlatan,
Afganistan’ın tarihini ve güzelliğini
görebileceğimiz mükemmel bir hikayeyi anlatıyor.

Animasyonu orijinal seslendirenler :
Saara Chaudry,
Soma ChhayaLaara Sadiq,
Ali Badshah,
Kawa Ada.
Yönetmen : Nora Twomey
Süre: 94 dakika

 

Pervane animasyon filminden örnek bir sahne :
Anne: (Şarkı Mırıldanır)
Pervane: (Gd) O halde sonunu asla duyamayacağım.
Anne: Neyin sonunu?
Pervane: (Gd) Hiçbir şeyin anneciğim.
Baba: Pervane’nin güzel elbisesini satmıyoruz.
Pervane: Baba, demek istediğim o değildi.
Anne :  Paraya ihtiyacımız var baba.
Baba : Biraz daha bekleyebiliriz, işler toparlanacaktır.
Anne :  İşler toparlanırsa satmayız tabi, ama gökyüzü
çok uzakta ve dünya çetin, kakında satmamız gerekecek.
Baba: Yemekten evvel küçük bir hikayeye ne dersiniz, bir süre
için elbiseleri de tamamen unutalım.
Anne: Acaba Pervane bize bir şeyler okumak ister mi?
Pervane: Şimdi olmaz anneciğim/ yorgunum.
Baba: (Güler) Artık çocuk olmadığını söylüyor. O yüzden hikayeleri sevmiyormuş.
Anne: Ah büyümeye bu kadar acele etme tatlı kızım.

(Nefes) Ümit ettiğin hiçbir şey olmayabilir.
Abla : Suyumuz kalmadı. Bu sabah yeterince su getirmemişsin.
Pervane: Ama kapının yanında yarım kova var.
Abla : Ben su getirecek kadar gençken kovalar asla boş kalmazdı. Asla.
Pervane: (Ü) (Nida, Kızar)
Anne: (Gd) Kızlar kesin şunu.
Abla: (Gd) Yemekten sonra ya gidip daha çok su getirir
ya da Zeki’nin kirli bezlerini yıkarsın.
Anne: (Ü) (Şarkı Mırıldanır)
Baba: Nasıl hissediyorsun?
Anne: Buradayız ya/ artık daha iyiyim.
Pervane: (Gd) Belki saçlarını o kadar çok yıkamasaydın bu kadar çabuk bitmezdi!
Anne: Pervane.
Baba: (Gd) Biraz saygılı olman lazım.
Anne: (Gd) Neden yemiyorsunuz? Hm? Karnınız doyduğunda her şey daha güzel görünür.
Pervane: Peki anne.
Anne: Zeki. Zeki kollarını çekene kadar bekle. Hm… işte, işte oldu. (Güler)
Abla: Üzümlerin hepsini yeme Pervane. Bırak da Zeki yesin.
Pervane: Niye ona çenendeki şu büyük kuru üzümü vermiyorsun
Süreyya? (Güler) A sahi üzüm değil o, kocaman-kıllı-bir-ben.
Baba: Pervane, Süreyya’dan özür dile. Pervane.